Piotr Czerny

(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 36: Linia 36:
 
- SAKSOFORT – KONCERT W WARSZAWIE (2002)
 
- SAKSOFORT – KONCERT W WARSZAWIE (2002)
  
4. Z zespołem MARANA-THA:
+
3. Z zespołem MARANA-THA:
  
 
- DZIECI ŚWIATŁOŚCI (2002).
 
- DZIECI ŚWIATŁOŚCI (2002).
Linia 42: Linia 42:
 
- BYLE DO NIEBA (2003)
 
- BYLE DO NIEBA (2003)
  
5. Z BOŻENĄ BOBĄ–DYGĄ  I  JEJ  ZESPOŁEM:
+
4. Z BOŻENĄ BOBĄ–DYGĄ  I  JEJ  ZESPOŁEM:
  
 
- KONCERT NA WIERSZE (2008).
 
- KONCERT NA WIERSZE (2008).
  
  
- ponadto -  
+
- ponadto -
 +
 
 
1. Jako instrumentalista brał udział w nagraniach kilku płyt innych twórców.
 
1. Jako instrumentalista brał udział w nagraniach kilku płyt innych twórców.
 +
 
2. Jako reżyser dźwięku ma na swoim koncie nagranie ok. 40 płyt innych autorów i wykonawców.
 
2. Jako reżyser dźwięku ma na swoim koncie nagranie ok. 40 płyt innych autorów i wykonawców.
  

Wersja z 17:54, 24 paź 2011

Piotr Czerny jako kompozytor zajmuje się przede wszystkim muzyką elektroniczną. Interesują go zagadnienia związane z estetyką brzmienia i związana z tym pasja tworzenia nowych barw w syntezatorach i zainteresowanie syntezą dźwięku w ogóle. Barwa dźwięku jest dla Czernego punktem wyjścia w myśleniu kompozytorskim. Z kolorystycznego podejścia do muzyki jasno wynika sposób organizacji materiału dźwiękowego. Innymi słowy: materiałem formo- i strukturotwórczym u Czernego nie jest melodyka, rytmika, harmonia czy forma ale barwa (a także - choć w mniejszym stopniu - przestrzeń). Natomiast elementy tradycyjnie uważane za formotwórcze (melodyka, rytmika, harmonika etc.) są dopiero rezultatem myślenia barwowego i przestrzennego. Tak jak w serializmie totalnym wszystkie elementy podporządkowane są serii, tak u Czernego wszystko podporządkowane jest barwie choć - trzeba to wyraźnie zaznaczyć - Czerny nie ma nic wspólnego ani ze szkołą serialistów, ani spektralistów. W swoim myśleniu barwowym bliższy jest raczej luźno rozumianemu impresjonizmowi niż konotacjom spektralnym czy - tym bardziej - dodekafonicznym. Natomiast w kategoriach szkoły dźwięku uważa się raczej za kontynuatora tradycji muzyki konkretnej oraz Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia.


PIOTR CZERNY – DYSKOGRAFIA


-płyty autorskie-

1. PASTISZ W STYLU EKLEKTYCZNYM (1997).

2. IMPROWIZOWANY RECITAL DWUFORTEPIANOWY (1998)

3. AKSAMITNOŚĆ DLA KRZYSIA (1999-2000) (Z KRZYSZTOFEM ZARZYCKIM, BOLESŁAWEM BŁASZCZYKIEM, MACIEJEM JABŁOŃSKIM, BOGNĄ PĘKALĄ).

4. SEKSTOFONICZNA MUZYKA DO OBRAZÓW URSZULI GAWIN (2000) (3 CD).

5. MINIMALMUSIC (1999-2001).

6. POST SCRIPTUM (2001).

7. CZTERY LAMENTACJE (2001-2002).

8. I SYMFONIA (2005).

9. II SYMFONIA (2006-2009).


- płyty współtworzone -

1. Z IRENEUSZEM SOCHĄ: MIKROSŁUCHOWISKA (1998).

2. Z TOMASZEM DUDĄ:

- SAKSOFORT – KONCERT W KRAKOWIE (2000).

- SAKSOFORT – KONCERT W WARSZAWIE (2002)

3. Z zespołem MARANA-THA:

- DZIECI ŚWIATŁOŚCI (2002).

- BYLE DO NIEBA (2003)

4. Z BOŻENĄ BOBĄ–DYGĄ I JEJ ZESPOŁEM:

- KONCERT NA WIERSZE (2008).


- ponadto -

1. Jako instrumentalista brał udział w nagraniach kilku płyt innych twórców.

2. Jako reżyser dźwięku ma na swoim koncie nagranie ok. 40 płyt innych autorów i wykonawców.


[Strona Piotra Czernego http://www.czerny.art.pl]

[Strona firmy Piotra Czernego http://www.fisdur.com]

[Strona duetu Piotra Czernego oraz Tomasza Dudy http://www.saksofort.art.pl]

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia