Piotr Czerny
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Piotr Czerny jako kompozytor zajmuje się przede wszystkim muzyką elektroniczną. Interesują go zagadnienia związane z estetyką brzmienia i związana z tym pasja tworzenia nowych barw w syntezatorach i zainteresowanie syntezą dźwięku w ogóle. Barwa dźwięku jest dla Czernego punktem wyjścia w myśleniu kompozytorskim. Z kolorystycznego podejścia do muzyki jasno wynika sposób organizacji materiału dźwiękowego. Innymi słowy: materiałem formo- i strukturotwórczym u Czernego nie jest melodyka, rytmika, harmonia czy forma ale barwa (a także - choć w mniejszym stopniu - przestrzeń). Natomiast elementy tradycyjnie uważane za formotwórcze (melodyka, rytmika, harmonika etc.) są dopiero rezultatem myślenia barwowego i przestrzennego. Tak jak w serializmie totalnym wszystkie elementy podporządkowane są serii, tak u Czernego wszystko podporządkowane jest barwie choć - trzeba to wyraźnie zaznaczyć - Czerny nie ma nic wspólnego ani ze szkołą serialistów, ani spektralistów. W swoim myśleniu barwowym bliższy jest raczej luźno rozumianemu impresjonizmowi niż konotacjom spektralnym czy - tym bardziej - dodekafonicznym. Natomiast w kategoriach szkoły dźwięku uważa się raczej za kontynuatora tradycji muzyki konkretnej oraz Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. | Piotr Czerny jako kompozytor zajmuje się przede wszystkim muzyką elektroniczną. Interesują go zagadnienia związane z estetyką brzmienia i związana z tym pasja tworzenia nowych barw w syntezatorach i zainteresowanie syntezą dźwięku w ogóle. Barwa dźwięku jest dla Czernego punktem wyjścia w myśleniu kompozytorskim. Z kolorystycznego podejścia do muzyki jasno wynika sposób organizacji materiału dźwiękowego. Innymi słowy: materiałem formo- i strukturotwórczym u Czernego nie jest melodyka, rytmika, harmonia czy forma ale barwa (a także - choć w mniejszym stopniu - przestrzeń). Natomiast elementy tradycyjnie uważane za formotwórcze (melodyka, rytmika, harmonika etc.) są dopiero rezultatem myślenia barwowego i przestrzennego. Tak jak w serializmie totalnym wszystkie elementy podporządkowane są serii, tak u Czernego wszystko podporządkowane jest barwie choć - trzeba to wyraźnie zaznaczyć - Czerny nie ma nic wspólnego ani ze szkołą serialistów, ani spektralistów. W swoim myśleniu barwowym bliższy jest raczej luźno rozumianemu impresjonizmowi niż konotacjom spektralnym czy - tym bardziej - dodekafonicznym. Natomiast w kategoriach szkoły dźwięku uważa się raczej za kontynuatora tradycji muzyki konkretnej oraz Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. | ||
| + | |||
PIOTR CZERNY – DYSKOGRAFIA | PIOTR CZERNY – DYSKOGRAFIA | ||
| + | |||
-płyty autorskie- | -płyty autorskie- | ||
| Linia 33: | Linia 35: | ||
- SAKSOFORT – KONCERT W WARSZAWIE (2002) | - SAKSOFORT – KONCERT W WARSZAWIE (2002) | ||
| + | |||
| + | 4. Z zespołem MARANA-THA: | ||
| + | |||
| + | - DZIECI ŚWIATŁOŚCI (2002). | ||
| + | |||
| + | - BYLE DO NIEBA (2003) | ||
| + | |||
| + | 5. Z BOŻENĄ BOBĄ–DYGĄ I JEJ ZESPOŁEM: | ||
| + | |||
| + | - KONCERT NA WIERSZE (2008). | ||
| + | |||
| + | |||
| + | - ponadto - | ||
| + | 1. Jako instrumentalista brał udział w nagraniach kilku płyt innych twórców. | ||
| + | 2. Jako reżyser dźwięku ma na swoim koncie nagranie ok. 40 płyt innych autorów i wykonawców. | ||
Wersja z 17:53, 24 paź 2011
Piotr Czerny jako kompozytor zajmuje się przede wszystkim muzyką elektroniczną. Interesują go zagadnienia związane z estetyką brzmienia i związana z tym pasja tworzenia nowych barw w syntezatorach i zainteresowanie syntezą dźwięku w ogóle. Barwa dźwięku jest dla Czernego punktem wyjścia w myśleniu kompozytorskim. Z kolorystycznego podejścia do muzyki jasno wynika sposób organizacji materiału dźwiękowego. Innymi słowy: materiałem formo- i strukturotwórczym u Czernego nie jest melodyka, rytmika, harmonia czy forma ale barwa (a także - choć w mniejszym stopniu - przestrzeń). Natomiast elementy tradycyjnie uważane za formotwórcze (melodyka, rytmika, harmonika etc.) są dopiero rezultatem myślenia barwowego i przestrzennego. Tak jak w serializmie totalnym wszystkie elementy podporządkowane są serii, tak u Czernego wszystko podporządkowane jest barwie choć - trzeba to wyraźnie zaznaczyć - Czerny nie ma nic wspólnego ani ze szkołą serialistów, ani spektralistów. W swoim myśleniu barwowym bliższy jest raczej luźno rozumianemu impresjonizmowi niż konotacjom spektralnym czy - tym bardziej - dodekafonicznym. Natomiast w kategoriach szkoły dźwięku uważa się raczej za kontynuatora tradycji muzyki konkretnej oraz Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia.
PIOTR CZERNY – DYSKOGRAFIA
-płyty autorskie-
1. PASTISZ W STYLU EKLEKTYCZNYM (1997).
2. IMPROWIZOWANY RECITAL DWUFORTEPIANOWY (1998)
3. AKSAMITNOŚĆ DLA KRZYSIA (1999-2000) (Z KRZYSZTOFEM ZARZYCKIM, BOLESŁAWEM BŁASZCZYKIEM, MACIEJEM JABŁOŃSKIM, BOGNĄ PĘKALĄ).
4. SEKSTOFONICZNA MUZYKA DO OBRAZÓW URSZULI GAWIN (2000) (3 CD).
5. MINIMALMUSIC (1999-2001).
6. POST SCRIPTUM (2001).
7. CZTERY LAMENTACJE (2001-2002).
8. I SYMFONIA (2005).
9. II SYMFONIA (2006-2009).
- płyty współtworzone -
1. Z IRENEUSZEM SOCHĄ: MIKROSŁUCHOWISKA (1998).
2. Z TOMASZEM DUDĄ:
- SAKSOFORT – KONCERT W KRAKOWIE (2000).
- SAKSOFORT – KONCERT W WARSZAWIE (2002)
4. Z zespołem MARANA-THA:
- DZIECI ŚWIATŁOŚCI (2002).
- BYLE DO NIEBA (2003)
5. Z BOŻENĄ BOBĄ–DYGĄ I JEJ ZESPOŁEM:
- KONCERT NA WIERSZE (2008).
- ponadto -
1. Jako instrumentalista brał udział w nagraniach kilku płyt innych twórców.
2. Jako reżyser dźwięku ma na swoim koncie nagranie ok. 40 płyt innych autorów i wykonawców.
[Strona Piotra Czernego http://www.czerny.art.pl]
[Strona firmy Piotra Czernego http://www.fisdur.com]
[Strona duetu Piotra Czernego oraz Tomasza Dudy http://www.saksofort.art.pl]
