Elżbieta Sikora

Elzbieta Sikora ? urodzona we Lwowie, ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Muzycznej u Antoniego Karużasa w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1968-70 studiowała muzykę elektroakustyczną w paryskiej Groupe de Recherches Musicales pod kierunkiem Pierre?a Schaeffera i Francois Bayle?a. Po powrocie do Warszawy odbyła studia kompozytorskie w klasie Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W tym czasie wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW, z którą występowała na koncertach w Polsce, Szwecji, Austrii i Niemczech. Od 1981 mieszka we Francji. Jako stypendystka Rządu Francuskiego uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w IRCAM, uzupełniała naukę kompozycji u Betsy Jolas. Była kompozytorem-rezydentem w Mannheim i Heidelbergu. Jako stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej pracowała pod kierunkiem Johna Chowninga w Centrum Badan Komputerowych Muzyki i Akustyki (CCRMA) przy Stanford University w Kalifornii. Obecnie jest profesorem Konserwatorium oraz w Ecole Supérieure de l?Image w Angoulume. Wykłada także w Institut Charles Cros Uniwersytetu w Marne la Valée obok Paryża. W 2004 była visiting professor na University of Chicago. Elżbieta Sikora jest laureatką wielu nagród, m.in. II nagrody na Konkursie im. Carla Marii von Webera w Dreznie w 1978 za operę Ariadna (1977), wyróżnienie na Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges w 1980 za utwór Ziemia jałowa na taśmę(1979) i Lettres ? M. pour bande (1980), I nagrody na Konkursie dla Kompozytorek w Mannheim w 1982 za utwór Guernica ? hommage ? Pablo Picasso na chór mieszany (1975-79), otrzymała też dwie nagrody SACEM w 1994: Prix pédagogique za Chant? Europe trzy chóry dziecięce i orkiestrę kameralną (1993) oraz Prix du Printemps za całoksztalt twórczości. W 1996 francuskie Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych przyznało jej nagrodę za operę Wyrywacz serc (1984-92). W 1997 została odznaczona Krzyzem Kawalerskim Orderu Zasług Rzeczyspolitej. W 2000 otrzymała Künstlerinnenpreiss miasta Heidelberg. W 2003 otrzymała specjalne wyróżnienie Académie du Disque Lyrique za utwory ?Le Chant de Salomon? i ?Eine Rose als Stütze?. W 2004 otrzymała Order Chevalier des Arts et des Lettres przyznany przez francuskie Ministerstwo Kultury. Utwory Elżbiety Sikory wykonywane byly w większości krajów Europy, w Korei, Australii i w Stanach Zjednoczonych, m.in. na festiwalach w Avignon, na ?Festival Estival de Paris?, Dresdner Festspiele, ?Fylkingen? w Sztokholmie, ?Synthéses? w Bourges, ?Presences? w Paryżu oraz na ?Warszawskiej Jesieni?.

Lisboa, tramway 28 hommage to Fernando Pesoa (1998) na saksofon /y/ (s.a.) i taśmę dedykowany Danielowi Kientzy - allegro ma non troppo - dolce - presto, andantino - moderato cantabile Dźwiękowa postać wprowadzona w wyobrażony krajobraz, wspomnienie chwili z życia kogoś innego? Był on poetą. Bez wątpienia jeżdził 28ką. Pisał, jak wiemy, w kawiarnii zwanej ? Brasiliera ?, tam gdzie życie zdaje się zatrzymać na krótki moment szczęścia. Tam też rozpoczyna się moje zaproszenie do dźwiękowej podróży gdzie rzeczywistość gubi się w irrealności, oddala, staje się muzyką. Podziękowania dla Richard Benoit za dźwięki kontrabasu, dla Jose Xavier za Lizbonę i dla Francois Donato za nieocenioną pomoc przy pracy w studio. Zamówienie INA/GRM, Paryż. 1998. Prawykonanie 9 luty 1999, Sala Olivier Messiaen, Frestiwal Présences - Daniel Kientzy, saksofon. Nagranie CD INA/GRM 275 842 INAe 5011