Józef Czesław Patkowski urodził się 15 XI 1929, w Wilnie, zmarł 26 X 2005 w Warszawie. Polski muzykolog. 1953 ukończył studia muzykologiczne u Zofii Lissy na UW, przedstawiając pracę magisterską Znaczenie prawidłowości akustycznych w badaniach muzykologicznych, ponadto 1950-53 studiował na UW fizykę. 1954-57 był konsultantem muz. W Teatrze Polskiego Radia, 1955-79 w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Od 1952 prowadził działalność dydaktyczną z zakresu akustyki, technologii muzyki elektroakustycznej i estetyki muzyki XX wieku, najpierw w Zakładzie ( od 1958 Instytucie) Muzykologii UW: 1952-72 asystent, 1974-95 st. wykładowca, później docent kontraktowy; 1995-2000 był prof. nadzwyczajnym Akademii Muzycznej w Krakowie, 1992-2000 wykładał też w Akademii Muzycznej w Katowicach.
1957 założył Studio Eksperymentalne Polskiego Radia, którym kierował do 1985. W 1974 założył i prowadził do 2000 Studio Muzyki Elektronicznej Akademii Muzycznej w Krakowie. 1959-69 realizował z A. Skrzyńską cykl audycji radiowych Horyzonty muzyki poświęcony muzyce współczesnej. Na początku lat 60. wraz z grupą muzyków ( Z. Krauze, T. Sikorski, Z. Rudziński, J. Tilbury) zainicjował i zorganizował serię koncertów muzyki awangardowej Warsztat muzyczny. Wygłaszał w kraju i za granicą liczne wykłady dotyczące muzyki elektroakustycznej i polskiej muzyki współczesnej, m.in. 1969/70 jako drugi po J. Cage'u visiting professor w Center for Advanced Study na Univ. of Illinois w Urbanie, 1979 w Technische Univ. w Berlinie Zachodnim, poza tym na wielu konferencjach i kursach muzyki współczesnej i elektroakustycznej, m.in. w Niemczech (Darmstadt, Berlin), Anglii (Darrington), Stanach Zjednoczonych, Francji (Inst. De Recherche et coondination Acoutique/musique), Szwecji, Słowacji.
Wielokrotnie zasiadał w jury międzynarodowych konkursów kompozytorskich, m.in. w Bourges ( Concours International de Musique et d'Art Sonore Electroacoutoques, 1977-81, 1984), w Sztokholmie. W latach 1979-1985 był prezesem ZKP. Swoimi działaniami na tym stanowisku naraził się władzom, toteż 1985 został odwołany z funkcji kierownika Studia Eksperymentalnego PR. 1960-2000 był członkiem, a 1974-79 przewodniczącym komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej ?Warszawska Jesień?, 1985-96 sekretarzem generalnym Polskiej Rady Muzycznej przy UNESCO. 1989- 95 był prezesem Towarzystwa Muzycznego im. K. Szymanowskiego. 1983-84 konsultował muzycznie projekt artystyczny Presences Polonaises w Paryżu i 4 x Paryż w Warszawie. W latach 60 razem z K. Szlifirskim tworzył muzykę do filmów o charakterze dokumentalno-impresyjnym, filmów fabularnych, a także do spektakli teatralnych. Od 1966 był członkiem kolegium red. ?Res Fac....?. Był członkiem honorowym ZKP (1987), Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1995), Deutsche Gesellschaft Elektroakustische Musik (1999), Confederation Internationale de Musique Electroacoustique (2005) oraz Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej (2005). Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1964), Krzyżem Kawalerskim (1972) i Oficerskim (1999), Orderem Odrodzenia Polski. 1974 otrzymał doroczną nagrodę ZKP, 1998 nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.
Krzysztof Szlifirski i Jozef Patkowski, Kraków 2005
Józef Patkowski był wybitnym znawcą muzyki współczesnej; inspirując wiele działań w zakresie dotyczącym najnowszej muzyki, odegrał znaczącą rolę w rozwoju polskiej kultury muzycznej. Jego największą zasługą jest wprowadzenie do muzyki polskiej nurtu muzyki elektroakustycznej. W założonym przez niego w 1957 roku pierwszym i przez długie lata jedynym w krajach byłego bloku wschodniego Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia kompozytorzy mogli próbować nowych sposobów tworzenia muzyki, a dzięki jego otwartości na wszelkie propozycje estetyczne i umiejętnemu skłanianiu muzyków do poszukiwań polska szkoła muzyki elektroakustycznej stała się znana na świecie. Artykuły Patkowskiego (?Muzyka?1956, 1958), a zwłaszcza zainicjowany i prowadzony przezeń cykl audycji radiowych Horyzonty muzyki miały dużą wartość poznawczą dla środowiska muzycznego i szerokich rzesz odbiorców muzyki. Poprzez działalność Studia Eksperymentalnego i udział w konferencjach naukowych, Patkowski propagował w krajach socjalistycznych najnowsze tendencje muzyki współczesnej, występował w obronie swobody myśli twórczej, angażował się silnie w prace organizacyjne związane z Warszawską Jesienią. Trzykrotnie wybrany na prezesa ZKP kierował związkiem nieustępliwie z zarazem z rozwagą w trudnych latach 1979-85; korzystając z wydania już w III 1982 zezwolenia na wznowienie działalności ZKP pod jego przewodnictwem domagał się reaktywowania innych związków artystycznych, podejmował wysiłki na rzecz rozwoju kultury polskiej. Działalność naukowa Patkowskiego, jego poczynania organizacyjne i postawa społeczno-artystyczna przyniosły mu szacunek i uznanie wśród kompozytorów i muzykologów.
